Het is oorlog in Europa. Ik herinner mij de overweldigende natuur en de openhartige gastvrijheid tijdens mijn reizen naar Oekraïne. Het is afschuwelijk om te zien hoe onze buren in Oekraïne worden omringd door bominslagen, mitrailleurs en granaten en op de vlucht moeten slaan. De toekomst is onzeker. Laten we ieder, binnen ons eigen vermogen kijken wat we kunnen doen. Elke steun, elk gebaar kan waardevolle bijdrage zijn.
Ukrainian solidarity – session for free
Als klein gebaar van solidariteit bied ik t/m 30 juni 2022 alle Oekraïeners een gratis behandeling aan. Heb je familie met iemand in / uit Oekraïne? Dan krijg je een sessie met 50% korting. Lees een gedicht of mediteer wekelijks met mij mee.
Wereldvrede meditatie
Elke dinsdagavond om 19:00 uur mediteer ik voor de vrede. Wereldvrede meditaties worden sinds 1986 (o.a. door John Randolph Price) georganiseerd, met als doel om wereldwijd vrede in onszelf, onze omgeving en de wereld te vinden. Wil je meedoen, thuis of via Zoom? Geef je dan op via Meetup of stuur mij dan een bericht op +31626174884.
Onderdak
Sinds 15 maart 2022 geef ik tijdelijk onderdak aan Oleksiy, een Oekranïense vriend die ik al 20 jaar ken. Samen proberen we de overlast voor mijn bezoekers en cliënten zoveel mogelijk te beperken. Ik dank mijn buren en andere betrokkenen voor de liefdevolle gebaren en giften (zoals scheerzeep, fruit, welkomstkaartjes, zakgeld). Elke gift, vorm van ondersteuning of tijdelijk onderdak is welkom.
Gedicht van Max Rosochinsky
(uit de dichtbundel Words of War)
Geen gedicht in veertig dagen
Poëzie ging naar het graf
Wanneer op 23 november
Andriy Yurga, een jager van het “OUN” bataljon
Gesneuveld in de strijd bij Pisky
Hij kwam uit Lviv, bijnaam “Davyd”.
Poëzie werd zwart
Veertig dagen rouwkleding gedragen
Toen was het bedekt met aarde
dan met as
Veertig dagen poëzie zat in de loopgraven
Knijpt zijn tanden op elkaar en schiet terug in stilte
Poëzie wilde met niemand praten
Wat is er om over te praten?
Dood?
In die veertig dagen vielen er in de poëzie vele doden.
Poëzie zag bomen sterven.
Degenen die door de mijnenvelden van een val renden En nooit de winter haalden. Poëzie zag dieren sterven.
Gewonde katten en honden
Hun morsende ingewanden door de straten slepen
Alsof dit iets gewoons is
Poëzie wist niet wat te doen:
Heb medelijden en help ze sterven, of
Heb medelijden en laat ze leven.
Blessings for you and your friend Tijs. Fantastisch hoe jij je inzet voor je medemens. Je bent een voorbeeld voor ons allen. Heel fijn en inspirerend dat je dit doet. Ik doe volgende week mee met de vrede meditatie. Knuffel!